زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقهدرحالی که در دهه‌های اخیر فناوری اطلاعات در سازمان‌ها به سرعت پیشرفت کرده، اتخاذ فناوری برای بسیاری از سازمان‌ها همیشه به معنی فرآیندهای فنی و تجاری کارآمد، سودآور و ساده نبوده است. به رغم به‌کارگیری بهترین راه‌حل‌های فناورانه، همچنان تیم‌ها و افراد مختلف در سازمان‌ها برای همگام‌سازی و مشارکت با یکدیگر در تقلا و کشمکش‌اند. اضافه‌بار اطلاعات، تقاضای عملیات چابک و پیچیدگی فناوری سبب ایجاد موانع غیرضروری بین تیم‌ها و بخش‌های مختلف سازمان شده است. از بسیاری لحاظ، این روند به حرکت به سمت ذهنیت سیلویی در سازمان‌ها کمک کرده است؛ جایی که افراد، گروه‌ها و بخش‌های سازمان از به اشتراک گذاشتن اطلاعات و وظایف با دیگران در سرتاسر سازمان تردید دارند. برای یک سازمان دواپس که به طور خاص با فرهنگ سازمانی، ساده‌سازی فناوری و مشارکت بخش‌های مختلف دواپس (Devs)، عملیات (Ops) و تضمین کیفیت (QA) و حتی مجریان کسب‌وکار پیشرفت می‌کند، نیاز به شکستن چنین سیلوهایی افزایش پیدا می‌کند.
شکستن سیلوهای IT
زیرمجموعه‌ی سیلوهایی که با اطلاعات یا سیستم‌های اطلاعاتی سروکار دارند، به عنوان سیلوی IT شناخته می‌شوند. نکاتی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم به شما کمک می‌کند که از موانع عبور کنید و بتوانید این سیلوها را بالأخره با موفقیت بشکنید:
۱. ارتباط و مشارکت را تقویت کنید.
نخستین گام برای حل یک مشکل در وهله‌ی اول، پذیرش مسئله است. سپس، سازمان‌ها باید به سمت تشخیص علت ریشه‌ای مسائل حرکت کنند، و دنبال درک چگونگی تأثیرگذاری مشکل بر عملیات روزانه و تغییرات لازم برای حل این مسائل باشند. سازمان‌های دواپس در فرهنگی رشد می‌کنند که به بهترین وجه، امکان مشارکت بین بخش‌های دواپس، عملیات و تضمین کیفیت را که به صورت سنتی از یکدیگر جدا بودند، فراهم می‌کند. گردش‌های کار فرآیند دواپس و تجهیزاتی که تمرکزشان روی خودکارسازی است یک وجه داستان را نشان می‌دهند. یک مؤلفه‌ی کلیدیِ دیگر همگام‌سازی بین همه‌ی نهادهایی است که مسئول پیگیریِ آن گردش کارها و استفاده از ابزارهای خودکارسازی برای انجام کارهای توسعه‌ی محصول هستند. کانال‌های ارتباطی دیجیتال و فناوری مدیریت پروژه که از گردش کار چرخه حیات توسعه‌ی نرم‌افزار (SDLC) پشتیبانی می‌کنند، می‌توانند در دستیابی به مشارکت خودکار و همزمان، در میان همه‌ی ذی‌نفعان یک پروژه‌ی دواپس، بسیار حیاتی باشند.
۲. انگیزه‌تان را حفظ کنید.
ازآنجا که مراکز کسب‌وکار مدرن امروزی در حوزهی ارائه‌ی محصولات نرم‌افزاری فعال هستند، سازمان‌ها باید مطابقت و همسویی IT با اهداف کسب‌وکار شرکت را تضمین کنند. انگیزه نسبت به هدف تجاری مورد نظر و مالکیت تأثیر کسب‌وکار در حرکت دادن محصولات کاملاً پیشرفته به سمت بازار، تضمین می‌کند که همه‌ی ذی‌نفعان روی یک موضوع اتفاق نظر دارند و به دنبال راه‌حل‌های یکسان هستند. برای دستیابی به این طرز تفکر، سازمان‌ها باید کارکنانی را که برای پروژه‌های تعیین‌شده بهترین گزینه هستند درگیر کنند و در آن‌ها انگیزه‌ی لازم برای انجام کار را برانگیزانند تا توجیه‌کننده‌ی تلاش و علاقه‌ی مضاعف آن‌ها باشد. دوم اینکه، تیم‌سازی و کار تیمی باید از نظر استراتژیک برنامه‌ریزی شده تا اطمینان حاصل شود که هر یک از اعضای تیم می‌توانند بهترین کمک‌های خود را به صورت فردی و همچنین جمعی انجام دهند. سوم اینکه، مدیران و مجریان باید از تیم در برابر شناسایی گلوگاه‌ها و مشکلاتی که انگیزه‌ی تیم را کاهش می‌دهد و بهره‌وری را با مشکل روبه‌رو می‌کند، حمایت کنند.
۳. نقش‌های میان‌کارکردی (Cross-Functional) ایجاد کنید.
یکی از دلایل وجود سیلو در IT، وجود مهارت محدود متمرکز در تیم‌ها و دپارتمان‌های مختلف است. در متودولوژی‌های سنتی SDLC، به کار توسعه، آزمایش و عملیات به عنوان وظایفی جداگانه و مستقل برخورد می‌شد. طبیعتاً تیم‌ها به گونه‌ای توسعه یافته‌اند که آموزش بین_دپارتمانی نه مورد نیاز بوده و نه به این کار تشویق شده‌اند. در دنیای دواپس، این عمل برای ایجاد تغییر چشمگیر در نظر گرفته شده است. برای مثال، کارهای توسعه و آزمایش به طور همزمان زودتر در پایپ‌لاین SDLC انجام می‌شوند. یک توسعه‌دهنده باید در صورت لزوم، نقش‌های عملیات و آزمایش کارکنان را برعهده بگیرد. با این حال، این بدان معنا نیست که تمام مهار‌ت‌ها و دانش لازم به طور مستقیم در اختیار تیم‌های دواپس خواهد بود. به همین دلیل، سازمان‌ها باید مشارکت را در صورت لزوم تسهیل کنند و ارتباط بین بخش‌های مختلف IT را ساده کنند.
۴. از اهرم ابزارها و فرآیندها استفاده کنید.
شیوه‌های مدرن توسعه‌ی نرم‌افزار، با توجه به اصول چابک و دواپس، بر فرهنگ و مشارکت به عنوان یکی از مؤلفه‌های اصلی یک استراتژی SDLC مؤثر تمرکز دارند. چارچوب‌های ابزار و فرآیند به عنوان ضروریات بدیهی دواپس در نظر گرفته می‌شوند. برای رسیدگی به سیلوهای IT و پردازش گلوگاه‌ها، باید از روش‌هایی مانند یکپارچگی مستمر، آزمایش، تحویل و استقرار استفاده شود. هنگامی که چارچوب دواپس توسعه‌دهندگان و تیم عملیات را در ابتدا و در طی چرخه حیات توسعه‌ی نرم‌افزار، مجبور به کار جمعی می‌کند، اعضای تیم بیشتر در دستیابی به اهداف جمعی دواپس با یکدیگر مشارکت می‌کنند. برای مثال، هنگامی که سازمان دواپس از فلسفه‌ی «شما آن را می‌سازید، شما هم آن را اجرا می‌کنید» در مقابل تکمیل ساخت یک نرم‌افزار آماده برای آزمایش پیروی می‌کند و وقتی آزمایش‌ها شکست می‌خورند، با فسلفه‌ی «این وظیفه‌ی من نیست» پاسخ می‌دهد، هیچ دیوار یا مانعی بین توسعه‌دهندگان و آزمایش‌کنندگان وجود ندارد.
شرط ضروری برای تحقق این اصول دواپس، خودکارسازی است، و نه صرفاً ابزارهایی برای خودکارسازی وظایف. برای مثال، کارکنان تیم‌های عملیات، دواپس و تضمین کیفیت به یک اندازه درگیر روش‌های تحویل مستمر هستند. ابزارهای خودکارسازی برای مشارکت، تأمین منابع، زیرساخت به مثابه کُد، و آزمایش خودکار، برای دستیابی به اهداف جمعی این افراد در تحقق پایپ‌لاین تحویل مستمر، حیاتی هستند.
ازآنجاکه فناوری اطلاعات به شدت به ابزارها و قابلیت‌های فناوری، مانند راه‌حل‌های SaaS و زیرساخت‌های ابری متکی است، سازمان‌ها همچنین باید امکان محدود شدن فروشندگان را از بین ببرند. برای مثال، یک فناوری پیچیده که نیاز به مجموعه‌ای از مهارت‌های خاص دارد که فقط برای تعداد محدودی از اعضا در دسترس است، یا فناوری‌ای که سیلوهای داده را ایجاد می‌کند، می‌تواند از برقراری جریان راحت اطلاعات بین تیم‌ها و دپارتمان‌های IT جلوگیری کند. در این شرایط، نیروی کار کمتر مشارکت می‌کند یا از اصول واقعی چابک و دواپس پیروی می‌کند.
۵. اندازه‌گیری و بازخورد را فراموش نکنید.
سیلوهای IT اغلب زمانی اتفاق می‌افتند که استراتژی موجود نتواند شرایط پیش‌بینی‌نشده یا غیرمنتظره را در نحوه‌ی فعالیت سازمان IT محاسبه کند. بنابراین، اثربخشی استراتژی‌های سازمانی مناسب، گردش کار فرآیند فناوری اطلاعات، ابزارهای همکاری و تیم‌سازی باید مرتب اندازه‌گیری و ارزیابی شوند. حلقه‌های بازخورد باید فراتر از سازمان باشند و تجارب کاربر نهایی یا مشتریِ مرتبط با تیم‌سازی و استراتژی‌های توسعه‌ی محصول را ارزیابی کنند. برای مثال، یک مسئله‌ی امنیتی مهم یا اِشکال در عملکرد که هنوز برطرف نشده است و بر تجربه‌ی کاربر نهایی تأثیر می‌گذارد، نشانه‌ی این است که تیم‌های IT مناسب با یکدیگر مشارکت نمی‌کنند تا مشکل را حل کنند یا در وهله‌ی اول، احتمال وقوع آن را کاهش دهند.
فرآیند کاهش سیلوهای IT در داخل سازمان یک فرآیند مداوم است و ممکن است به بهبود مستمر در زمینه‌ی فناوری، فرآیندها و همچنین، نحوه‌ی عملکرد سازمان‌های فناوری اطلاعات نیاز داشته باشد. برای اتخاذ موفقیت‌آمیز دواپس، شناسایی و رسیدگی به سیلوها، پیش از اینکه تأثیرشان بر پروژه‌ی چرخه حیات و سازمان فناوری اطلاعات بیشتر شود و سازمان را احاطه کند، حیاتی است.
منبع: www.bmc.com
